Ponad tysiąc lat ma historia piekarstwa i cukiernictwa na ziemiach polskich. Odkryte w Gródku Nadbużańskim dwa, tzw. piece kopulaste (typ pierwszych pieców piekarskich) używane były już w VII-VIII wieku. Począwszy od XII wieku piekarze i cukiernicy tworzyli cechy. Pierwsze powstały w Poznaniu i Krakowie, gdzie o piekarzach i cukiernikach mówi się w dokumencie lokacyjnym miasta z 1257 roku. A z zachowanego spisu podatników w Gdańsku dowiadujemy się, że w XIV wieku miasto to miało 38 piekarzy i cukierników. Pierwszymi wyrobami cukierniczymi, jakie wypiekali początkowo piekarze, a dopiero w późniejszym czasie cukiernicy, były pierniki, do których dodawano miód pszczeli jako środek słodzący. Legenda niesie, że dawniej jeden z toruńskich piekarzy ciężko zachorował. Nie mógł już pracować, więc poprosił swoją córkę, by sama spróbowała wypiekać pierniki. Dziewczynka wzięła cynamonowy kubek i zaczęła nim wycinać z ciasta okrągłe medaliony. Ułożyła je obok siebie po sześć sztuk i włożyła do pieca. Odtąd pierniki w kształcie sześciu połączonych ze sobą medalionów zaczęto nazywać „katarzynkami”. Samo słowo piernik pochodzi od staropolskiego słowa „pierny”, czyli pieprzny, a ich istnienie sięga początków cechu piekarskiego (lata 1235- 1245) obok rzeźnickiego, szewskiego i garbarskiego.

Historia wypieku chleba datuje się na kilka tysięcy lat temu, wtedy to ludzie piekli placki na rozgrzanym kamieniu. Ten pierwszy chleb zmienił przez wieki nie tylko wygląd, ale przede wszystkim skład surowcowy, zmienił się także sposób wypieku pieczywa, który zmieniał się tak szybko jak rozwijał się cywilizacja. Obecnie podstawą produkcji pieczywa są specjalistycznie wyposażone pomieszczenia, nowoczesne maszyny i urządzenia,, a także wysokiej jakości surowce. Wraz z postępem gospodarczym rosły i nadal rosną wymagania rynkowe branży piekarniczej. Dążenie do jej pokonania jest warunkiem utrzymania i rozwoju zakładów piekarniczych.